هەر دەقێكی نووسراو لە هەر زەینێكەوە داڕێژرابێت و بەگوێرەی هەر ژانرێك و زانستێك بێت، لەگەڵ هەندێ گرفت بەرەوڕوویە كە دەبێ ئەو گرفتانە چارەسەر بكرێن. تەنانەت ئەگەر نووسەری دەقیش لەلایەن خوێنەرانییەوە متمانەیەكی زۆر و تەواوی هەبێت، دیسان پێویستی بە پێداچوونەوە و هەڵەچنی هەیە. ئاستەكانی بەرهەمهاتنی دەق و بەستێنەكانی ڕەنگدانەوەی زەین و زمان لە دووتوێی ڕێزمان و ڕێنووسدا دەگوازرێنەوە بۆ خوێنەر. هەر دەقێك تا نەگاتە لای خوێنەر و زەینەكانی دیكەش نەیخوێننەوە ناشێ و ناكرێ لە بۆتەی ڕەخنەدا هەڵبسەنگێنرێ. دەق بە ڕاڤەی خوێنەر دەبێتە بەرهەم. هەربۆیە بەر لەوەی دەق بگاتە لای خوێنەر دەبێ ڕێنووس و ڕێزمانی دەق و باری بەكارهێنانی وشەیی و زاراوەیی…هتد لەبەرچاو بگیرێت. ئەمەش لەلایەن هەڵەچن یا پێداچۆرەوەی دەقەوە ئەنجام دەدرێت كە بەداخەوە لە وڵاتەكەی ئێمەدا كابرایەكی ڕەزاگرانە كە نووسەر چاوی بە بینینی هەڵنایێ.
یەكێك لە سیاسەتەكانی ناسیونالیزم و فاشیزمی نەتەوەیی ـ ئایینیی دەوڵەتی نێوەندی بەرانبەر بە كورد، بابەتێكە بە ناونیشانی “خۆوڵاتیگەرایی”(بومی گرایی). جیا لەوەی كە ئەم سیاسەتە چەندە لە باری تیۆرییەوە لووس و لەبار و ساز و دادپەروەرانەیە! دەبێ ئەم پرسیارە لە خۆمان بكەین، ئاخۆ فارس و دەوڵەتەكەیان چلۆن ڕازی ئەم سیاسەتەیان دۆزییەوە؟
“نەتەوە مێژووییەكان” خاڵی بەهێزیان ـ هەندێ جار ـ هاوكات خاڵی لاوازیشیانە. هەر شتێك بتوانێ “خدووی ڕەسەنایەتی”یان بووروژێنێ، دەسبەجێ بە شتێكی دانسقە و ناوێزەی لەقەڵەم دەدەن و پێشوازیی لێدەكەن. دوژمنەكەمان پاش ماوەیەك لێكۆڵینەوە و توێژینەوە لەبارەی كوردەوە، پەی بە مەترسیدارترین لاوازی یان “پاژنە ئاشیل”ی كورد بردووە.